ပစၥကၡ ရဲ႕ တဒဂၤ လြင့္ေမ်ာရာ
ေတြေ၀ေနတဲ့အခိုက္အတန္႔ေလးမွာ
အသိတရားကို ၾကဳိးစားလို႔ ထိန္းခ်ဳပ္ထားေဟ့
အမွန္တရားဆိုတဲ့အလင္းကို
ၾကီးမားတဲ့အမိုက္ေမွာင္ကလႊမ္းမိုးထားသလား
အရွိန္အ၀ါေတြရဲ႕ ဖိစီးမႈေအာက္က
ရုန္းထြက္လြတ္ေျမာက္ရေအာင္ေဟ့
ႏွလုံးသားေတာင္းဆိုသမွ်
ဦးေႏွာက္ရဲ႕ ညွာတာကင္းမဲ့ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ေအာက္မွာ
အျမဲတိမ္ျမဳပ္ေနသြားသင့္တယ္လား
ၾကိတ္မွိတ္လို႕ေနရတာဘဲ
စြန္႔၀ံ့တယ္ဆိုေပမယ့္
အေျခအေနကသတိတဲ့
ဆႏၵေတြ ေသာင္းေျပာင္း
စိတ္ေတြေလမွွာလြင့္ေမ်ာလို႕
အေတြးအေခၚမဲ့မ်ားေနျပီလား
ဆန္းစစ္ၾကည့္ပါဦးကြယ္
ရႈပ္ေထြးမႈကပိုလို႔ နက္နဲေစ
တည္ျငိမ္ရက္နဲ႔ မုန္တိုင္းထန္ေနျပီ
အံၾကိတ္လို႕ မ်ဳိသိပ္ေနရတယ္
ေျပာလို႔ေတာ့မရဘူး
မထင္မွတ္ဘဲျဖစ္သြားတတ္တာအမ်ားၾကီး၊။
အဆုံးအစမသိရတဲ့ အေနအထားမွာ
ေတြေ၀မႈက မိုက္မဲေစသလား
လြင့္ပါးလို႔သြားျပန္ျပီေဟ့
မသိလို႔ေတာ့မဟုတ္
မတတ္ႏိုင္တာဘဲလား
ေျပာျပမတတ္ေတာ့ဘူးကြယ္
ကံၾကမၼာကိုဘဲအျပစ္ဖို႔ေနရမွာလား
ဆုံးရႈံးသြားျပီလား…….
ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္သလိုဘဲ
ဒါဆိုရင္လည္းအဆုံးဆိုတာရဲ႕ ဟိုး …..တစ္ဖက္မွာေပါ့
ေမွ်ာ္လင့္ မရဲဘူးကြယ္
ရင္ထဲတလွပ္လွပ္နဲ႕
အသည္းထိတ္ေနမိတယ္ကြာ
အေျခအေနကေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲႏိုင္လြန္းတယ္
စိတ္ႏွလုံးဒုံးဒုံးခ်လို႕
ျပတ္သားျပရဲလားဆိုေတာ့လည္း
ခံစားမႈ ကင္းမဲ့သြားသလိုဘဲ
ဘယ္လိုလည္း
ဘယ္လိုမွန္းလည္း
မသိေတာ့ဘူး
အလင္းေရာင္ကမွိန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ့
အေမွာင္ထုထဲ
နစ္သထက္နစ္သြားမယ္ထင္ရဲ႕
ေဆာက္တည္ရာမရ ျဖစ္ေနတာလား
ဟင့္အင္း
တိမ္ဖုံးေနလို႕ မသာတဲ့ လ ပါ
ခ်မ္းေျမ႕မႈေတြေပ်ာက္ဆုံးလို႕
သာယာမႈလည္းကင္းမဲ့
အလင္းရဲ႕ တန္ဘိုး
ဘယ္ ေနရာဘယ္အခ်ိန္လိုမ်ဳိးမွ သိၾကမွာလည္း
အေျဖရွာရင္း
ျပင္းထန္တဲ့ ရုိက္ခတ္မႈေတြရဲ႕ေနာက္မွာ
ဘယ္လိုျဖစ္ေနမယ္ထင္လည္း
ဘယ္လိုရွိေနမယ္ထင္လည္း
အေကာင္းအဆိုးကေတာ့
ဒြန္တြဲေနမွာပါဘဲ
ေ၀ခြဲလို႕မရေတာ့ဘူးကြယ္
ငါ စိတ္ကူးယဥ္လိုက္မိတယ္ေပါ့။
ျခေသၤ့ အိပ္မက္
ကြ်န္ေတာ္နွစ္သက္ေသာကဗ်ာေလးတစ္ပုဒ္ကို တင္လိုက္ပါတယ္
ေရးသူအမည္ကေတာ့ လင္းေဝ ပါ ခုနွစ္ကိုေတာ့ မမွတ္မိပါဗ်
မွတ္မိသူမ်ားရွိရင္လည္း ကူညီေျပာေပးျကပါဦး
ျခေသၤ့အိပ္မက္
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ကင္းစြာ
ဘယ္သူမနက္လင္းခ်င္မွာလဲ
မ်က္နွာမသစ္ခင္
အျပစ္ေဟာင္းမ်ားသတိရ
ေဟ့လူ …..ေနာင္တ ဆိုတာတရားဝင္ရဲ့လား။
အသန့္ရွင္းဆံုး ကေလးငယ္လိုျပံုးနိုင္ရင္
ရံႈးနိမ့္ျခင္းအတြက္
မ်က္ရည္မလိုအပ္ပါ။
ဘဝတဲ့…….
ငါ့ဖို့ေရတစ္ခြက္
ငါ့လက္နဲ့ဘဲခပ္ရမယ္
ေတာင္ေဝွးမေထာက္ ေဆးျပားမေသာက္ခင္အိမ္မက္
သိဂၤ ီေရႊခြက္နဲ့ထိုက္ရမယ္။
အလို ……..
ယံုျကည္ခ်က္ဆိုဘဲ
လူကိုအေတာင္တပ္ေပးလိုက္ေပါ့။
ဘာယူမွာလဲ
ဘာေပးမွာလဲ
ခပ္ေဝးေဝးက ေမးခြန္းလကၡဏာ
အဲဒါ
အနာဂတ္ျဖစ္တယ္။
A thousand splendid suns
ခါလက္ ဟိုစိနီ ရဲ႕ ေနာက္ထပ္ ဖတ္ေကာင္းလို႕အေျပာမ်ားေနတဲ့ စာအုပ္သစ္ေလး တစ္အုပ္ပါ
စာျမည္းေလးေတြဖတ္ၾကည့္ရေအာင္လား
"Look at me, Mariam."
Reluctantly, Mariam did.
Nana said, "Learn this now and learn it well, my daughter: Like a compass needle that
points north, a man's accusing finger always finds a woman. Always. You remember
that, Mariam."
LstNana'S account of the day that she gave birth to Mariam, no one came to help. It
happened on a damp, overcast day in the spring of 1959, she said, the twenty-sixth year
of King Zahir Shah's mostly uneventful forty-year reign. She said that Jalil hadn't bothered
to summon a doctor, or even a midwife, even though he knew thatthejinn might enter
her body and cause her to have one of her fits in the act of delivering. She lay all alone
on thekolba's floor, a knife by her side, sweat drenching her body.
"When the pain got bad, I'd bite on a pillow and scream into it until I was hoarse. And
still no one came to wipe my face or give me a drink of water. And you, Mariam jo, you
were in no rush. Almost two days you made me lay on that cold, hard floor. I didn't eat
or sleep, all I did was push and pray that you would come out."
"I'm sorry, Nana."
"I cut the cord between us myself. That's why I had a knife."
"I'm sorry."
You 're afraid, Nana,she might have said.You 're afraid that 1 might find the happiness
you never had. And you don 'i want me to be happy. You don't want a good life for me.
You 're the one with the wretched heart
ဒီမွာ ေဒါင္းယူပါခင္ဗ်ား
ႏိုင္ဆက္ ၏ စာေရး စာဖတ္ခန္း 